Maaga ko nagising dahil may trabaho sa isang kilalang botika bandang makati, medyo ayos dahil pangatlong araw ko sa trabaho ngayong araw na ito.. habang nagyoyosi higop kape, sarap buhay no? after ko makapagayos ay umalis na ko dahil lunes ngayon sobrang traffic at ayoko mapahiya sa trabaho bagong pakikisama, bagong kaibigan, bagong lugar para sakin. Ordinaryong araw tingin ko, maghapon konting linis ayos , Lunch, at pasok ulit, alas sais ng hapon maggagabi, lumapit ang kahera at may kasamang matanda (tingin ko edad 75) at nagmamakaawang ipalit ang nabili niya na colostomy bag na mali ang sukat sa wafer tan at aminado naman ang kahera na siya ang nagkamali dahil wlang incharge last week na empleyado ng kompanya ko (it means? mali ang bigay ng kahera na size), nag offer naman ang kahera na babayaran niya nalang ng bago ang produkto dahil di na pwede ibalik dahil nabuksan na, di naman makapaniwala si lolo na babayaran niya, sa tingin ko medyo hirap sa buhay si lolo, nang umalis ang kahera para ipunch ang item, bigla nagsalita ang matanda sakin na "pasensiya kana anak ha, pasensiya na kau sa abala kailangan lang ng asawa ko talaga dahil meron siyang sakit na colon cancer stage 4 , sobrang hirap lalo na kabiyak mo yung nahihirapan, sobrang sakit.." (kasabay ng mahinang pag iyak ng matanda) "kakaopera ko lang din sa mata ng nakaraan dahil may problema sa mata ko, pinacheck up ko pa asawa ko 2 thousand jan sa medical city, kailangan daw i chemo therapy 50 thousand,,kaso baka hindi kayanin, maglalakad na ko pauwi",,(sabay tingin sa wallet) "anu ba itong hinabilin sa akin" (sabay tingin sa taas na parang nagtatanong sa Diyos)
Walang hiya para kong maiiyak haha , pero pinigilan ko, habang nakikita kong umiiyak siya, sabi ko sa sarili ko anu ba tong inabot ko? nagbabalot lang naman ako ng surgical gloves na pambenta.. as in nakanganga ko,,, sabi ko nalang "wag kayo mag-alala makakaligtas ang asawa niyo Lo.."
Sa buhay natin talaga may mga bagay na magaan lang pero feeling natin sobrang halaga na, tulad ng pagkawala ng materyal na bagay, pera , at kung anu anu naexperience ko din naman yan sa sarili ko, hindi ko sinasabi na hindi mahirap ang buhay kundi may mga taong sobrang gipit at pati buhay ng mga mahal nila sa buhay nakataya na, ala una na , pero nagdasal muna ko para sa matanda at sa kalagayan ng asawa niya, di ako makamove-on.
iniisip ko kung panu sila bukas tapos ako pa yung taong nakarinig non at isa ding wlang maitulong kundi pampalubag loob lang ang kayang ibigay. Medyo nag iba ang pananaw ko sa buhay , salamat sa pagkakataon.
